Brush Up Life คือ “ว่าที่ซีรีส์ยอดเยี่ยมแห่งปี” เล่าชีวิตประจำวันของ “อาซามิ” (Ando Sakura) พนักงานในหน่วยงานราชการ หลังทำงานเสร็จ เธอมีนัดประจำเดือนกับเพื่อนสาวที่โตมาด้วยกันทั้ง “นัตสึกิ” หรือ นัจจัง” (Kaho) และ “มิโฮ” หรือ “มี่ปง” (Kinami Haruka) แต่แล้ว “อาซามิ” ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เธอเดินทางไปสู่ห้องสีขาวที่ “เจ้าหน้าที่” (Bakarhythm - คนเขียนบทแสดงเอง) แจ้งว่าเธอจะได้เกิดใหม่เป็นตัวกินมดในกัวเตมาลา แต่เขาก็ให้ทางเลือกว่าหรือเธอจะ “เริ่มต้นชีวิตเดิมใหม่อีกครั้ง” แน่นอนว่า “อาซามิ” เลือกเกิดเป็นคนเดิม แต่ต้องทำความดีเพิ่มขึ้นเพื่อให้ตายแล้วเกิดใหม่จะได้เป็นคน ซึ่ง “อาซามิ” ก็ทำสำเร็จในการหมั่นทำความดีมากขึ้น ใส่ใจรายละเอียดที่เธอลืมในการเกิดครั้งก่อน ทว่า “อาซามิ” ก็ตายแล้วเกิดใหม่เป็นคนเดิมอีกหลายๆครั้ง
Brush Up Life เล่าเรื่องสนุกมาก สนุกยังไง? ต้องชมว่าบทโทรทัศน์โดยคุณ Bakarhythm หยิบรายละเอียดเล็กๆน้อยๆในชีวิตประจำวันที่ผม ผู้ชมคนอื่นๆ มนุษย์โลกสามารถเข้าถึงและเชื่อมโยงกับตัวเรามาผูกเป็นเรื่องได้อย่างสนุก น่าติดตาม และมีเสน่ห์ แม้ว่านางเอกจะเกิดเป็นตัวเองวนลูปหลายรอบ แต่เนื้อเรื่องและรายละเอียดการมีชีวิตแทบไม่เหมือนกันเลย ทั้งอาชีพที่ “อาซามิ” ทำในแต่ละช่วงเวลามีตั้งแต่ข้าราชการ ไปจนถึงเภสัชในครั้งที่2 พีคสุดคือเป็นโปรดิวเซอร์ซีรีส์ญี่ปุ่นเรื่อง “Brush Up Life” ในครั้งที่3 หรือแม้แต่เป็นนักวิจัยในครั้งที่4 รวมถึงรายละเอียดชีวิตประจำวันของเธอก็แตกต่างกันด้วยรายละเอียดยิบย่อยที่ใส่เข้ามา ยอกจากนี้ภารกิจที่ “อาซามิ” ต้องทำเพื่อไม่ให้เกิดใหม่เป็นสัตว์ชนิดต่างๆกสนุกชวนดู เช่น ห้ามไม่ให้ครูประจำชั้นไปเป็นชู้กับพ่อของเพื่อน, ช่วยครูประจำชั้นที่เป็นอริของเธอไม่ให้โดนเข้าใจผิด, ช่วยชีวิตตาของตัวเองไม่ให้กินยาผิด, ช่วยเพื่อนไม่ให้เป็นชู้กับผัวชาวบ้าน หรือแม้แต่จำวันเกิดพ่อของตัวเองให้ได้ ซึ่งแต่ละรอบของการเกิดใหม่เป็นคนเดิม เธอต้องเปลี่ยนวิธีการให้เวิร์คขึ้น หรือแม้แต่ใส่รายเละเอียดที่จริงเสียยิ่งกว่าจริง เช่นไอ้หนุ่มหล่อสุดป็อปของชั้นเรียนโตขึ้นมาเป็นคนที่ไม่น่าเคยมีช่วงป็อป หรือ เพื่อนที่ดูเฉยๆไม่โดดเด่นแต่กลับประสบความสำเร็จในชีวิตมากๆ เป็นต้น ซึ่งการเล่าในส่วนรายละเอียดที่เยอะขนาดนี้ ผู้กำกับเก็บรายละเอียดได้ดีและขยี้สถานการณ์ต่างๆได้สนุก ถึงอารมณ์มาก ถ้าถามผมว่าผมชอบส่วนไหนมากที่สุดจากการเล่าเรื่อง ผมชอบที่เรื่องถูกเล่าอย่างมีอารมณ์ขัน จิกกัดและเสียดสีสังคมญี่ปุ่นพอประมานแต่มีความสมจริง ดูแล้วอิ่ม ไม่โอเวอร์ เช่น ชาติที่อาซามิทำงานราชการ นางก็จะบ่นว่าขนาดจะซื้อดินสอใหม่แท่งเดียว ยังต้องทำเรื่องเสนอของบเบิกเลย เป็นต้น รวมถึงความจริงบางอย่างที่ทำให้หน้าชาและเจ็บปวด เช่น ในการเกิดใหม่เป็นอาซามิหลายๆรอบ ก็มีบางรอบที่เธอไม่สามารถสานสัมพันธ์กับเพื่อนกลุ่มเดิมที่เคยสนิทกัน ซึ่งเล่าได้เจ็บปวดแบบกำลังดี มีความหม่นแม้จะไม่มากแต่ก็เหน็บใจ เรียกได้ว่าเล่าเรื่องได้ครบรสทุกอารมณ์