เมื่อดอนน์ เฟนด์เลอร์ วัย 12 ปีเบื่อหน่ายกับการรอให้พ่อและพี่ชายของเขาขึ้นไปบนยอดเขาที่สูงที่สุดในรัฐเมน เขาจึงตัดสินใจหาทางกลับค่ายด้วยตัวเอง แต่ดอนน์ไม่ได้หวังพึ่งหมอกที่เคลื่อนตัวเร็วจนบดบังเส้นทาง เขาไม่ได้หวังพึ่งการตกจากคันดินที่บดบังเขาจากสายตา และเขาไม่ได้หวังพึ่งการเลี้ยวที่ปล่อยให้เขาเดินเตร่ไร้จุดหมายคนเดียวเป็นเวลาเกือบสองสัปดาห์ในป่าเขาที่ว่างเปล่า