Glory Road l ภาพยนตร์กีฬาที่สอนให้รู้จักคำว่า “ผู้นำที่ดี” เป็นอย่างไร
“คุณรับผมเข้าไปเป็นแค่นิโกรเหลือเดน แล้วสุดท้ายผมแค่ตัวสำรอง” บทสนทนาช่วงเริ่มจากภาพยนตร์กีฬาเรื่อง Glory Road ระหว่าง ดอน แฮสกิ้นส์ โค้ชใหม่แกะกล่องของมหาวิทยาลัยเท็กซัส เวสเทิร์น ไมเนอร์ส กับ บ็อบบี้ โจ ฮิลล์ นักกีฬาบาสผิวสี ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าครั้งนึง วงการบาสเกตบอลของสหรัฐอเมริกา ซึ่งถือเป็นแม่แบบของกีฬายัดห่วง ก็มีปัญหาเรื่องการเหยียดผิวไม่แตกต่างจากกีฬาอื่นๆ ทั้งๆที่ทุกวันนี้เราเห็นนักกีฬาผิวสีทั้งในระดับ NBA, NCAA หรือ ใน WNBA มากกว่านักกีฬาผิวขาวด้วยซ้ำไป
ความน่าสนใจของหนังเรื่องนี้มีหลายมุม ตั้งแต่การที่ถูกสร้างมาจากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นกับทีมบาส ระดับมหาวิทยาลัยช่วงปี ค.ศ. 1966 รวมถึงปรัชญาและแนวคิดที่ช่วยสร้างพลังบวก และส่วนสำคัญที่สุด คือการถ่ายทอดเรื่องราวของการแบ่งแยกสีผิวในเกมกีฬา ซึ่งท้ายที่สุดกำแพงนั้นถูกทำลายลงด้วยการเมินอคติทางสังคม และ การเห็นคุณค่าในตัวมนุษย์อย่างเท่าเทียมกัน ของ ดอน แฮสกิ้นส์